Het is zover. Na maanden van voorbereiding gaat om 3.30 de wekker voor een spannende dag. Zal ik het redden te om 6x die enorme puist te bedwingen. Om 4.00 rijden we richting de start in Le Bourg’D’Oisans waar om 4.30 het startschot wordt gegeven. We sluiten achteraan en belanden in de laatste startgroep die uiteindelijk om 5.30 wordt weggeschoten. De limiet van deelnemers (fietsers & wandelaars) is 5000 die allemaal op 1 berg omhoog moeten. De temperatuur is fris maar te doen al scheelt het bovenop de top een graad of 10.
In elke bocht staan brandende kaarsen en ik moet m’n tranen in bedwang houden als ik deelnemers bij de kaarsen van hun dierbare zie staan. Wat een verdriet en emotie. De eerste keer omhoog gaat mij relatief makkelijk af. Onze trouwe supporters (Miranda, José en m’n eigen meissie Franka) staan nog niet langs het parcours dus kan nog niets aanvullen, inleveren of iets extra’s aantrekken.
De afdaling naar beneden is koud maar bij het keerpunt mag je weer klimmen dus gaat de temperatuur van het lijf weer snel omhoog. De tweede en derde keer omhoog valt mij ook niet tegen en in de afdaling neem ik de tijd om even bij te kletsen met onze trouwe supporters die heerlijk in de zon iedereen staan aan te moedigen. Je ziet van alles voorbij komen en iedereen heeft z’n eigen verhaal. Na de derde keer boven kom in Rachel tegen van NH Nieuws die ons (Fons en mij) kort interviewt. Rachel was de week ervoor in de winkel om Franka en mij beiden te interviewen waarom ik aan dit evenement deelneem. Dus een knuffel, interview en een Hermannetje oftewel duwtje in de rug en weer door. Beginnend aan klim 4 wordt het warmer en warmer. Gelukkig kan ik er zelf goed tegen dus is dit voor mij niet hinderlijk. De eerste paar bochten (21 totaal) van de Alpe zijn verschrikkelijk zwaar en vanaf bocht 15 wordt het gezelliger, drukker en worden we bij iedere beklimming aangemoedigd door het vele publiek langs de kant. Wat een sfeer, muziek, entourage en gezelligheid echt niet te beschrijven hoe tof. Vanaf bocht 15 kom je in een flow terecht die doorgaat tot bocht 1. Je moet uiteraard nog wel zelf trappen maar echt dit helpt enorm. Klim 4 zit erop en ben dan ook over de helft. Wat betreft tijd zit ik ruim voor op m’n schema dus als er niets gek gebeurd ga ik het redden. Klim 5 begint serieus pijn te doen en een stemmetje in m’n hoofd zegt : opgeven is geen optie.
Dus doortrappen, in verschillende bochten staat het publiek met sponsen die voor verkoeling zorgen. Heerlijk ijskoud bergwater over je hoofd en nek.
Boven na de 5e beklimming hoor ik dat m’n (team) maatje Jorge gezamenlijk met mij naar boven trapt wat wel heel speciaal is. Beklimming 6 gaat beginnen. De vaart is er nu wel uit maar we trappen door en stoppen niet. Beneden is het ondertussen dik 30 graden naar we geven niet op. Bij bocht 8 slaat het weer om begint het te regenen en is het opeens 12 graden koeler. De muziek gaat door en het publiek staat ons nu verscholen aan te moedigen. In bocht 3 klaart het weer op en wordt het gelukkig weer droog. Nog 3 bochten en ik ben er… de kilometer teller gaat niet harder dan 8 a 9 km per uur . Boven op de finish die we dan al 5x zijn gepasseerd staat heel veel publiek die ons voor mijn gevoel een staande ovatie geven. Echt geweldig. We hebben het gehaald. Na de finish komt de emotie eruit en word ik opgevangen door mijn steun en toeverlaat en hebben we even ons eigen momentje. Ik heb gewoon 6x de Alpe D’Huez beklommen en ben er best een beetje trots op. Dan de rest van ons team Remblokjes on Tour die ik nogmaals wil bedanken dat ze met mij zijn meegegaan en die het ook waanzinnig goed hebben gedaan. Jorge en Ronald beiden 6x omhoog, wil bijna zeggen met gemak maar gelukkig zijn het ook mensen en deed het bij hun ook pijn de laatste keer omhoog. Robert 2x omhoog met een blessure waar ik alleen maar respect voor kan opbrengen. Loek 3x omhoog, fietst pas 3 jaar en had hiervoor nog nooit een bergetappe gefietst. Chapeau en dan Fons 4x omhoog. Had na Sicilië een terugval en zat een week voor de tocht aan de Anti biotica. Echt respect en waanzinnige vechters mentaliteit. José, Miranda en Franka bedankt voor de steun, aanmoedigingen, drinken, eten en alles wat er deze dag en week bij komt kijken. Klasse teammaatjes. Super tof dat jullie mee waren van een ongelooflijk mooie week die ik nooit maar dan ook nooit zal vergeten. Verder wil ik nogmaals iedereen bedanken die mij en ons team hebben gesponsord en niet te vergeten alle vrijwilligers die aan dit fantastische evenement hebben geholpen om er een prachtige dag van te maken. Als team hebben we toch ruim 17.000 euro opgehaald. Geweldig.
Sportieve groet Rob
