Ik heb het in mijn ‘carrière’ als ondernemer nog niet vaak, dan wel nooit, gehad. Altijd voerde mijn creatieve brein en mijn geloof in onze winkel de boventoon. Maar mensen, ik zag het nieuws zonder voorlopig enig zonnig vooruitzicht, en ik zal het niet mooier maken dan het is: ik weet het niet meer. Ik heb slapeloze nachten, geen zin om op te staan, ben boos, en heb geen zin om naar de lege winkel te gaan.
Als ik social media open zie ik mede-ondernemers. Daar volg ik er best veel van. Ik raak geïnspireerd door ze en vind het tof te zien wat zij allemaal doen. Wat ik nu zie vind ik verre van tof. Denk aan een hele groep mensen in een koud en diep zwembad met veel te veel en te zware kleren aan, die het nèt lukt af en toe lucht te happen. Maar toch zwemmen ze graag nog 10 baantjes extra om in godsnaam die pas-tas, die afhaalmaaltijd, een uurtje sport op afstand of een paar flesjes shampoo aan de man te brengen. Al is het maar aan 1 persoon. De overheid vanaf de zijlijn toekijkend, stuk voor stuk in prachtig pak en mooi gepoetste schoenen. Zie je het voor je? Precies dat, dat beeld roepen mijn collega-ondernemers bij me op. Schrijnend.
Als ik diezelfde social media open, zie ik nog meer. Ik zie met lede ogen aan hoe mijn landgenoten nieuwe kleren, en misschien ook wel corona halen tijdens een bezoekje aan Antwerpen of Düsseldorf. In treinen waar extra wagons aan toegevoegd worden notabene. Ik zie mensen op vakantie. Genietend in restaurants of heerlijk aan de borrel in kroegjes, in de prachtigste witte skioorden en de mooiste zonovergoten eilanden. (Ik geef ze geen ongelijk, maar dat terzijde.) Tegelijkertijd zijn hier de winkels dicht om het coronacijfer zover mogelijk omlaag te krijgen.
Ik noem dat dweilen met de kraan open, jij? Wat zijn we in godsnaam aan het doen?
Geen idee of ik nu alleen voor mezelf spreek; maar ik ben op. Ik wil niet nog meer dingen verzinnen om toch maar íets verkocht te kunnen krijgen. Ik wil gewoon, met mijn team, doen wat we het allerliefste doen; de winkeldeur wagenwijd open zetten en mensen helpen aan mooie outfits. Blij personeel en blije klanten in onze winkel rond zien lopen. Niet meer, niet minder.
Het feit dat ik de meerwaarde niet inzie van waarom we dicht zijn, maakt dit allemaal niet makkelijker. Het besmettingscijfer in winkels is extreem laag.
Geen idee van wat de overheid allemaal aan het doen is en van plan is. Wel een idee van wie hier de rekening van moet betalen. Wij. Alweer wij.
Het geduld is op, het vertrouwen is op, wij zijn op.
Wij zijn er klaar mee.
Wij willen open.
Om onszelf, ons personeel, ons bedrijf en ons gezin te beschermen tegen nog meer stress en ellende.
WAT ZOU JIJ DOEN? Netjes afwachten, of de stoute schoenen aantrekken en ‘gewoon’ open gaan?
Misschien geeft wél ondernemen en dan de mogelijke boete voor lief nemen, een beter gevoel dan alles wat we met hard werken opgebouwd hebben langzaam te zien verdwijnen…
Iedereen wil weer terug naar het normale leven. Consumenten willen zelf weer de regie hebben over waar en wanneer ze de aankopen doen in Nederland. In aanloop naar de persconferentie vrijdag aanstaande doen winkels massaal mee met de campagne en de oproep dat ze op 14 januari weer veilig open kunnen. Met posters op winkelruiten en onder meer berichten op hun social media laten de ondernemers aan Nederland weten dat ze er klaar voor zijn weer bezoekers te ontvangen.
Veiligheid staat voorop en met afstand houden, mondkapjes en de gebruikelijke hygiënemaatregelen kan iedereen weer terug naar het normale leven met open winkels. Het is onderdeel van het plan dat aan het kabinet is aangeboden en past in een scenario waarin we met corona moeten leren leven zonder telkens in een lockdown te belanden. Als de situatie er om vraagt, kan met een maximering van het aantal bezoekers per winkel gewerkt worden.
Momenteel zijn 56.000 winkels gesloten. Iedereen wil dat dit zo snel mogelijk ophoudt zodat winkels weer open kunnen en mensen de draad van het normale leven weer kunnen oppakken.
